In kunst staat iets op het spel. We kunnen niet voorschrijven wát er precies op het spel staat, dat is aan de kunstenaar, maar ergens in het werk doemt risico onder het water; een diepzeemonster of een wak of een wrak. Iets dat niet direct te bevatten is en er ontzettend toe doet. Een breuk, een scheur door het oppervlak van het werk, of net onder het oppervlak, iets dat wij niet begrijpen en dat de kunstenaar soms zelf ook niet begrijpt. Misschien begrijpt alleen het kunstwerk het. Dat is een van de belangrijkste dingen in de kunst: je achterlaten met een vervulde leegte, een vergulde leegte, het gevoel dat er zo veel mogelijk en onbegrijpbaar is: een gevoel dat ons eraan herinnert dat we niet alles hoeven te doorgronden om schoonheid te zien. Complexiteit, meerduidigheid, het niet-onmiddellijk-bevatten. De blur.

Geef je over aan twijfel, onzekerheid, onduidelijkheid. Geen vaagheid, nee, er is hier niets esoterisch of hermetisch: niemand wordt de toegang ontzegd. Maar onbepaaldheid, ja, dat wel, de blur die het brein aan het werk zet en ons weer laat waarnemen in plaats van alleen maar te herkennen.

De blur is niet vaag maar maakt juist zichtbaar.

In deze editie prijken Leonie Maes, Sanne Kuyt, Christos Ikonomou vertaald door Eveline Mineur, David Jacobowicz, Maria Amparo, Charlotte de Beus, Lenna Pronk, Idza Luhumyo vertaald door Gitte Postel, Anne Marijn Voorhorst, Nick De Weerdt, Maartje Franken, Ike Krijnen, Robin van Ommen, Emma Laura Schouten, Marcelle Stoutjesdijk en Stefanie Huysmans-Noorts.

Met beeldende kunst van Anna Vogel en Julien Meert. Mochten de werken van Anna geluid maken, dat zweefde de klank tussen het ruisen van een sneeuwbeeld en het knetteren van een zekeringkast in feestmodus. Anna zet de vertroebeling van het beeld in om het onzichtbare te illustreren. Vanuit een gevoeligheid voor metafysisch absurdisme en theatraliteit maakt Julien Meert werk dat leunt op een zekere mentale kortsluiting. De gezichten staren ons aan als hebben ze hun oogleden ingeslikt.

Gastredacteur van deze editie is Christiaan Ronda.

Gastcurator van dienst is Sam Steverlynck.

De peetouders van dit nummer zijn Raf Njotea en Yasmina El Messaoudi.

Koop hier je exemplaar van #44 Blur!