Eerder maakten we reeds Gaea’s eerste keuze, ‘Afscheid’ van Bouke Schut, bekend. In deze post slepen we graag Felix Sandons ‘Handpalmverhalen’ in de spotlights.

Benieuwd waarom Gaea ‘Handpalmverhalen’ koos? Je leest het hier:

“De ‘Handpalmverhalen’ van Felix Sandon charmeerden me door hun originele vorm. In heel weinig woorden toch iets van betekenis zeggen, is niet iedereen gegeven. En zeker in de eerste twee verhalen doet Felix dat prima. In twee paragrafen weet hij een heel universum op te bouwen, waarachter een ander, groter verhaal doorschemert, dat niet expliciet verteld wordt, maar zich wel laat raden. De verhalen zijn een soort vensters, die je een blik gunnen op een wereld die je maar gedeeltelijk te zien krijgt. Net dat maakt ze spannend: de rest is aan de lezer en dat is altijd goed. De laatste twee vond ik net iets minder, maar dat is niet erg; wie altijd meteen zoekt wat ‘ie vindt, speelt op veilig, en dat is nooit interessant.”

---

Nieuwsgierig?
Hier alvast een voorproefje:

‘Handpalmverhalen’ door Felix Sandon

Vloed

De eerste golfslag tegen de voordeur kondigde de komst van de vloed aan. We waren het intussen gewoon geworden, de taakverdeling was duidelijk. Bliksemsnel trok­ken we alle kabels van de televisie uit en sleurden haar de trap op. Dan gingen we op bed liggen en luisterden naar elkaars verhalen en de verhalen die we onthouden hadden van onze ouders en grootouders. Tot het water weer wegtrok en we opnieuw naar beneden konden.

Elke keer was het een ontdekkingstocht, te zien wat de gol­ven door de kier onder de voordeur, het kattenluik achteraan en het klapperende raampje hadden binnengeloodst: schel­pen, wrakhout van eeuwenoude schepen, een kompas over­woekerd door wieren, losgerukte krabbenscharen, een ver­roest Boeddhabeeldje op sleutelhangerformaat. En wat de zee onherroepelijk had meegenomen. Sommige boeken in de boekenkast waren helemaal onleesbaar geworden, van ande­re was enkel het einde uitgewist. We besloten om voor elk ge­havend boek een nieuw slot te verzinnen, snel, voor de vloed terugkeerde. Eerst sloten we de televisie weer aan en zonken vermoeid weg in de sofa met de zeepokken op de poten.

(…)

---

Felix Sandon (Bonheiden, 1993)
werd geboren op de dag dat Herman
Brusselmans stopte met drinken.
Zijn favoriete woord is ‘handpalmver­haal’: een verhaal zo klein en zo kost­baar dat het in de palm van je hand past.
Daarnaast schrijft hij poëzie, artikels
over muziek voor het online magazine
Luminous Dash, ooit een roman en
ooit een toneelstuk. Felix verscheen eerder al in #35 Denkmal

Wil je dit verhaal graag helemaal lezen en/of het ook op papier bemachtigen om je collectie mee te vervolledigen? Dat kan! Koop #42 Chaos in onze webwinkel of in een van deze boekhandels. Of word abonnee, dan krijg je automatisch #42 Chaos toegestuurd als welkomstexemplaar. Dat is meteen ook de beste manier om ons te steunen.