De term ‘mutatie’ draagt een onheilspellende voorbode in zich. Mutaties tasten lukraak de kern aan en genereren daardoor nieuwe patronen of veroorzaken juist onherroepelijke schade. Er is sprake van een voortdurend schipperen tussen waarborg van leven en ruïnering. Maar wat er in de nasleep ligt van mutaties is slechts bijzaak. De auteurs in dit nummer zoeken het oog van de omwenteling op. Hoe stel je een mutatie vast terwijl die zich voltrekt?

Met tekst van: Kevin Amse, Bart Decroos, Hanna De Grave Loyson, Esther De Soomer, Peter De Voecht, Puck Füsers, Angelika Geronymaki, María José Bilbao (in vertaling van Hanne Craye), Nelson Morus, Axel Van den Eynden, Aafke van Pelt, Caya Rosa van Rossum, Johannes Westendorp en Femke Zwiep. Met beelden van Luca Vanello en Maxime Brigou.

De teksten en kunstwerken raken in #45 Mutaties aan het onheilspellende, maar tonen vooral een fascinatie voor de sprongsgewijze verandering. Dit nummer muteert stilletjes. Let de lezer op kleurovergangen en degradaties in contrasten, dan bevindt die zich samen met de auteurs in het oog van de omwenteling tot er een nieuwe variant ontstaat. (Lees: er bestaan tien verschillende versies van de cover.)

De peetouders van dit nummer zijn Twan Vet en Jens Meijen.