In een wereld waar we elkaar zo lang niet hebben kunnen vastpakken loeren huidhonger en overprikkeling om de hoek. In dit nummer komen aanrakingen, ontmoetingen en hunkeringen aan bod. Soms zijn ze gewenst, soms zijn ze verschrikkelijk, terwijl sommige nog moeten komen. En zo herinnert de huid zich een heel leven.

Dat is ook zichtbaar in ‘Dertien’ van David Jacobowicz. Het verhaal volgt de littekens op het lichaam van een eenenveertigjarige verteller en wat die zeggen over een zware operatie en azuurblauwe kniebeschermers. Leonore Spee’s ‘Huis’ vertelt over wat nog komen kan en over de zoektocht naar een nieuw begin na een gebroken hart in een goedkoop en verdacht appartement. Het leven toont zich als iets dat sporen achterlaat, maar dat zich ook nog ver in de toekomst uitstrekt. In het kortverhaal van Falun Ellie Koos wordt het belang van familie aangestipt. In ‘Waterrimpels’ bezoekt het hoofdpersonage haar broer terwijl ze nadenkt over hun vader, hun jeugd en rimpelige vingertoppen na te lang in het zwembad te zitten. De gesprekken tussen broer en zus
zijn simpel, maar onderhuids sluimert er veel meer.

Ook zachtheid krijgt een plaats in #43 Huid. ‘In al je allergieën’ van David Huyghe is een warme liefdesbrief over alle dingen die een mens doet, wil doen en heeft geprobeerd. Uschi Cop neemt ons mee naar een wrangere zachtheid. ‘De Kamer’ speelt zich af in een tijd vol virussen en dood, niet in het verleden, maar in de toekomst. De etherische Anna begeleidt een man, met veel zachtheid en intimiteit, doorheen een opruiming. In ‘Amintire din Odesa/Aandenken uit Odessa’ van Ana Alexandrescu in vertaling van Charlotte van Rooden kruipt Natalka in de huid van een professionele zeemeermin, om zo hopelijk genoeg geld te verdienen aan enthousiaste toeristen. Het leven in Odessa wordt echter steeds moeilijker en daarmee ook haar samenwerking met Aleksej, haar bewaker.

De huid is een belangrijk orgaan waarmee we de wereld verkennen, maar waarmee de wereld op zijn beurt ook ons tactiel en visueel bevoelt. Laat de teksten in de nummer je (aan)raken en verwarmen, of juist doen zinken in koud, prikkelend water. Of streel zonder te lezen over de vele woorden en kunstwerken en ervaar de papieren huid van deze Kluger Hans.

Je ontdekt teksten van Uschi Cop, David Huyghe, Liandel Lamers, Falun Ellie Koos, Ana Alexandrescu in vertaling van Charlotte van Rooden, David Jacobowicz, Eelco Couvreur, Leonore Spee, Thijs Hoekstra, Sam Theunissen, Helena van Lare en Elsbet De Pauw.

Gastredacteurs van #43 Huid: Sholeh Rezazadeh en Misha Verdonck.

De kunstenaars: doorheen dit nummer zie je kunst van Jana Cordenier en Charlie De Voet. Jana’s werken zijn als dunne vellen die beschilderd worden met kleurrijke lijnen van stof. In de lichte stof blijven de naaldenprikken achter als sporen in de lucht. De werken van Charlie brengen een behandeling van verf als was het de huid van het canvas. De lagen verf zijn als lagen die gevild, getransplanteerd en uitgerokken worden. Rimpels lijken striae, de oppervlaktelaag ligt in bijna lijfelijke plooien.

Peetouders van dit nummer zijn Gershwin Bonevacia en Maud Vanhauwaert.

Koop je exemplaar van #43 Huid hier!